Wij nietige mensen

Heb je wel eens op een heldere nacht naar boven gekeken naar de sterrenhemel? Vast wel. Wie niet? Ik doe dat heel regelmatig, omdat de sterren en het heelal mijn interesse hebben, al mijn hele leven lang. Met de tijd heb ik daarbij geleerd om bepaalde sterrenbeelden en planeten te herkennen. Een van de meest aansprekende is voor mij Venus. Het is een van de mooiste ‘sterren’ om te zien. Als je onze buurplaneet op een heldere avond ziet schitteren kun je je indenken dat onze voorouders Venus zagen en afbeeldden als een mooie vrouw; zoveel schoonheid in zo’n klein lichtje. Maar los van Venus zijn door het jaar heen bijvoorbeeld ook Mars, Jupiter en Saturnus te zien met het blote oog als je weet waar je moet kijken.

foto afkomstig van phys.com

​Kijk nou eens naar de bovenstaande foto. Ook dit is een foto van de sterrenhemel, maar nu niet vanuit jouw achtertuin of de mijne. Nee, wat je hier ziet vind je nergens op de wereld. Dit is namelijk een foto gemaakt door de rover ‘Curiosity’ op Mars. Wat hier staat te twinkelen aan de nachtelijke hemel van de planeet Mars is onze Aarde. Nogmaals, kijk naar deze foto en besef je waar je naar kijkt. Dat kleine sterretje is ons huis. Dat lichtpuntje is Aarde. Ons thuis is aan het firmament van Mars niet anders dan al de sterren, zoals ze ook bij ons te zien zijn.

foto afkomstig van space.com

Dit is dus Aarde. Alles wat wij weten, alles wat we zijn, al onze geschiedenis, alle mensen die we kennen, alle mensen die we liefhebben, al onze vijanden, elk verhaal, elk avontuur, elke belevenis, letterlijk alles speelt zich af op dat kleine bolletje zwevend in een gigantische heelal.
 
Het plaatst dingen in perspectief, vind je niet? Want wat kunnen wij mensen ons druk maken om allerlei zaken, wat kunnen we ons opwinden. Wat lijkt het allemaal belangrijk wat we doen op onze eigen vierkante meter. En dan gaan we op vakantie naar verre oorden en moeten we soms wel een dag reizen. We bezoeken en ontdekken dan vreemde werelden. Dat vertellen we onszelf en elkaar. Thuisgekomen zeggen we dat die mensen uit een ander land maar raar zijn. Dat het leuk was, maar dat ze niet ons zijn. Maar ja, uiteindelijk bevindt het zich allemaal op dat kleine balletje in de ruimte dat niet meer is dan een lichtgevend puntje aan de sterrenhemel van onze buurplaneet.
 
Ach, wij nietige mensjes. Ach, hoe kostbaar onze aarde.



​
(Foto's in dankbaarheid geleend van space.com en phys.com)

​